তাইৰ চকুযুৰি যেন চঞ্চলতাৰে ভৰা..
চকুৰ পতাৰ তলত চঞ্চলতা দেখা পাই মোৰ মন মুগ্ধ হৈছিল...
তাই পলক জপাওতে যেন সৰি পৰিছিল...
যেন সৰি পৰিছিল...নিয়ৰৰ টোপাল...
সেই টোপাল কেইটাত হয়তো মোৰেই নাম আছিল...
হয়তো সেই চঞ্চলতাৰ আৰত লুকাই পৰিছিল মোৰ অস্তিত্ব....
পাই ও নোপোৱাৰ উচাহত বিলিন হৈ পৰিছিল মৌন ভাষা...
বুকুৰ মাজত আর্তনাদৰ সুৰ বাজি উঠিছিল...
কি যে চঞ্চলতা সেই চকুযুৰিত..
No comments:
Post a Comment