Friday 9 December 2011

১ ঘণ্টাৰ কবিতা...



আজি বহু ৰাতি হল,
দেৱালৰ ঘড়ীটোৱে
দুই বজাৰ সংকেত ধ্বনি শুনালে,
মনতোক শান্ত কৰিব পৰা নাই্‌



তাই জীৱনলৈ
ধুমুহাৰ দৰে আহিল,
গমকে নাপালো
কেতিয়া আতৰি গ'ল ।



"মই যাও" বুলি
মাত এষাৰ নলগালে !
মোৰ মৰমে
সহাৰি নাপালে ...

এই মাজ ৰাতি মনত পৰিল
তাইৰ খিলখিলিয়া হাঁহিতো,

ভাবিলো মোৰ ওচৰৰ চকীখনত
তাই বহি আছে...

উধাতু খাই আহিলো ...
চকীখন সাৱতি ধৰি ললো...



কিন্তু ...
কিন্ত ...



দুই বাজি ত্রিশ মিনিট পাৰ হৈ গ'ল !
চকুত টোপনি নাই
বিচনাত বাগৰ সলাই সলাই
টোপনি বিচাৰি নাপালো...


ফেচবুক লগ ইন কৰি ললো ,
হঠাৎ দেখিলো তাই অনলাইন আছে...

এতিয়া
ৰাতি
প্রায় তিনি মান বাজিল .......

এক অবুজ ভাষাৰ বেদনাত
চটফটাই পাৰ কৰিলো
সেই সময়ৰ সংকেতবোৰ...



(বিকাশ দাস

বাঙ্গালুৰু

ফোন নং...০৯৫৯০২৮৬৫০৭ )

No comments:

Post a Comment