...ৰাতিপুৱাৰ সেই ভঙা সুৰৰ
যৌৱনৰ উন্মাদপূর্ণ হাঁহিটো শুনিবলৈ
মই নিচেই ব্যাকুল হৈ পৰো ,
সেই ব্যাকুলতাৰ আৰত মই নিজক পাহৰি যাও ,
দুচকু মেলাৰে পৰা শিশুসুলভ কণ্ঠৰ মৌ-মিঠা
শুৱলা মাত এষাৰি শুনিবলৈ মই যেন
গোতেই ৰাতিটো উজাগৰে কটাও ।
তাইক সদায় সপোনত দেখো
তাইক লগ পোৱাৰ হেপাহ বুকুত বান্ধি থৈছো ,
তাইৰ মাজত বিলিন হৈ পৰিছো গোপনে ;
তাইক মই সচাকে ভাল পাই পেলাইছো ...
তাই যেন এতিয়া মোৰ হৃদয়ৰ দাপোন...
No comments:
Post a Comment