আধা মিনিটৰ গল্প

জোলোঙাখন আঁৰি সেই বৃদ্ধ মানুহজন একা বেকা ৰাস্তাতোৰে গৈ আছে । পৰিয়াল বুলিবলৈ কোনো নাই হেনো তেওঁৰ । দিনৰে দিনটো এখন ঘৰৰ পৰা আন এখন ঘৰলৈ গৈ ভিক্ষা মাগে । মানুহবিলাকে কিমান যে লেই লেই চেই চেই কৰে । পিন্ধনত এটা ফটা কামিজ আৰু এখন ধুতি ।

এনেকৈয়ে দিনবোৰ পাৰ হৈ গল । এদিন সেই মানুহজন নোহোৱা হৈ পৰিল । কোনেও হিচাপ নাৰাখিলে সেইজন কত গল । মহানগৰীৰত আগৰ দৰেই মানুহবোৰ দানব হৈ উঠিল ।