Monday 7 January 2013

নষ্টালজীয়া

প্ৰতি
মোৰ মৌন সময়বোৰলৈ

সময়বোৰ কেনেকৈ পাৰ হৈ গল গমকে নাপালো । নিশাৰ তৰাবোৰে কিৰিলিয়ালে তাইৰ বুকুৰ মাজত উচুপনিৰ মাদল বাজে । ধপ-ধপনিৰ শবদবোৰে ৰজনজনাই উঠে প্ৰতিতো আখৰৰ কোহে কোহে । কেইদিনমান তাই মোৰ বদ অভ্যাসলৈ সলনি হৈছিল । ৰাতিপুৱা উঠাৰ পৰা ৰাতি শোৱালৈকে মোৰ সপোনবোৰে শিখৰ চুইচিল । নদনবদন হৈ পৰিছিল তাইৰ খেয়ালবোৰ । মোৰ বাইদেউৰ বিয়াৰ ৰভাতলিত চুচুক চামাক কৈ নজৰ মিলাই চাইছিলো আমি দুয়ো । ডুবি গৈছিলো গভীৰ অন্ধকাৰত । সন্মুখত বিছাৰি নাপাইছিলো পোহৰৰ শুং-সুত্ৰ ।

সময় গল । তাইও গল । ৰৈ গল কিছুমান স্মৃতি ।

তাইৰ ফটো উঠাৰ চখ নাছিল কিন্ত মই যেতিয়া কেমেৰা লম তেতিয়া ফটো উঠিব বুলি কৈছিল

আজি মোৰ হাতত কেমেৰা আছে কিন্ত মোৰ কেমেৰাৰ লেন্সৰ সন্মুখত তাই নাই ।।

বিকাশ

No comments:

Post a Comment