…আকৌ যেন আকুল হৃদয়টোৱে
হাহি এটা মাৰিম বুলি সাজু হৈছে...
ইমানদিনে দুখৰ ধুমুহাবোৰ নিৰবে পাৰ কৰিলো
নাভাবিলো নিজৰ সুখ দুখৰ কথা...
দুখৰ জোলোঙাটো লৈ ৰাজপথৰ কিনাৰত বহি
কাৰোবাৰ দুখৰ সমভাগী হবলৈ
আকুল হৈ পৰিছে এই ফটা ছিটা হৃদয়টো...
মোৰ প্রেয়সী...
ও মোৰ প্রেয়সীজনী ...
সেইযে বৰষুণজাকত দেখিছিলো...
আজি যেন হঠাৎ আকৌ ঠেলি হেচি
ফটা হৃদয়টোত চিলাই মাৰিবলৈ আহিল...
এতিয়া এই হৃদয়টোৱে আকৌ অলপ হাহিম বুলি ভাবিছে
বেয়া লাগে ...
বেচেৰাটোলৈ...
কিমান যে ঘা আছে...
এতিয়াও অলপ শুকাব বাকী আছে...
তাই যেন মোৰ ঘা বোৰ আকৌ বিষাল নকৰে...
No comments:
Post a Comment